Fluister

Nooit zullen oude wonden verdwijnen eeuwig blijven zij een deel zij schrijven een verleden. Vergeten in de mist der tijd.  Beroerd door hart en ziel vertellen dromen namen schimmen van toen als krachten van ooit. Bomen fluisterden van noord naar zuid oostvaart naar west. Maar de stilte bleef. Klein is de vlam verborgen in een donker kristal. Enkel vindbaar langs de trappen van mijn ziel waar trouw de gezel is verstaan een glimlach in tijd. Woorden zonder boodschap, ogen spreken zij schrijven boekdelen