Voel ik wat ik altijd voelde...

Zonder het besef, van veel te graag

toch zichtbaar voor sommigen misschien.

de (wan)hoop verborgen achter fluisteringen, zacht

als het strelen van de wind, wentelend

in de klanken van het gesproken woord. 

voorzichtig spreken door de enkel de stilte

de hunkering voelbaar in de lucht, 

onder gedompelt in de heimwee

naar enkel trachten te zijn, naakt

en kwetsbaar te wezen, de werkelijkheid

laten spreken in vertrouwen, de angst reeds

opgeborgen, begraven onder een ietwat gebroken lach.