Dat is hoe ik me nu voel,
Donker en kil
Maar ook hard voor mezelf
Dat is althans mijn doel.
Als ik mijzelf weer bij elkaar raap
Lijkt als ok mijn hart nog slaapt
De kin moet weer omhoog
Het hoofd weer rechtuit
Het is niet om het "nu alweer"
Maar de klap kwam deze keer hard en luid
Het vreselijkste wat aan mij vreet
Is de vraag of ze ooit haar hart kan delen
Paranoide zoals dat heet
De twijfel heeft mij gevat gekleed in zwart.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten